Geplaatst op Geef een reactie

Hoe het verder ging

Skatebroek Femke

We lassen een korte naaipauze in…

Rond mijn 16e pakte ik de draad weer op. De nieuwe punkgolf had Nederland bereikt. Ik wilde graag meedoen en ook zo’n gave wijde driekwart skatebroek hebben. In Fryslân was zo’n broek (bijna) niet te krijgen. Dus de eerste naaide mijn moeder voor mij.

Skatebroek FemkeAlleen is één broek natuurlijk niet genoeg. Hij moet tenslotte een keer in de was. Er moest dus een tweede komen. Na lang zeuren vroeg ze waarom ik hem zelf niet maakte. Dat ik daar zelf niet op gekomen was…

Gelukkig had ik bij de eerste broek meegeholpen en goed opgelet. Met een beetje hulp had ik al snel een tweede broek gemaakt. Daarna volgde al snel een lange wijde skatebroek.

Vervolgens heb ik eindeloos met dat patroon gevarieerd en ge-experimenteerd. Ik denk dat ik door de jaren heen wel 50 verschillende varianten genaaid heb. Verschillende stoffen en kleuren, verschillende maten, wijdere pijpen, grotere (zij)zakken, meer zakken, verschillende pijplengtes…

Je kunt wel zeggen dat het spreekwoord “al doende leert men” op mij van toepassing is. In die periode heb ik ècht de basis gelegd voor al mijn kennis van nu. Alle ervaring die ik door de jaren heen opgedaan heb kan ik nu inzetten om prachtige en unieke producten voor jou te maken!

Geplaatst op Geef een reactie

Hoe het allemaal begon

Ik was denk ik een jaar of 12. Ik kon in de speelgoedwinkel tijden voor het schap met de Barbiekleertjes staan dromen. Uren wikken en wegen welk setje ik zou kopen van mijn zakgeld. Of misschien doorsparen voor die ene dure baljurk. Mijn moeder stelde een keer voor om zelf kleertjes te naaien. Daar is het allemaal begonnen.

Ze had een aantal patroonbladen met poppenkleertjes. Daar stonden ook een aantal patronen voor Barbiepoppen in. Samen met Ineke en mijn moeder dook ik de lappenmand in op zoek naar leuke stofjes voor de kleertjes.

De eerste paar keer hielp mijn moeder nog mee. Naaimachine inrijgen, patronen overnemen en stof knippen. Na een tijdje zaten Ineke en ik op woensdagmiddag zelf de kleertjes te naaien. Met een paar kleine aanpassingen en verschillende stofjes hadden we al snel een hele nieuwe garderobe bij elkaar genaaid!

De Barbiepoppen werden al snel gedegradeerd tot paspop. Het kleertjes maken op zich was eigenlijk nog veel leuker dan het spelen met de Barbies! Zo begon de liefde voor het naaien…